Renta alkoholowa. Sprawdź, kiedy ZUS przyznaje takie świadczenie

A problem jest poważny, bo – jak pokazują statystyki – w Polsce rośnie liczba osób, które umierają powodu nadużywania procentów. 

Co to jest?

Renta alkoholowa to potoczna nazwa świadczenie dla osób, które uzależniły się od alkoholu i tak zdewastowały swój organizm, że są niezdolne do pracy. 

Precyzuje to ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 

Komu przysługuje?

Zgodnie z ustawą – renta z tytułu niezdolności do pracy należy się osobie, która częściowo lub całkowicie straciła zdolność do pracy zarobkowej. W tej grupie mieszczą się także alkoholicy. 

O niezdolności do pracy decyduje lekarz orzecznik lub komisja lekarska.

Jak się o nią ubiegać?

Nie każdy alkoholik może liczyć na to, że ZUS przyzna mu tzw. rentę alkoholową. Ubiegające się o nią osoby muszą mieć tak zniszczone alkoholem zdrowie niezdolne do pracy. Częściowo lub całkowicie. 

Żeby starać się o rentę alkoholową, trzeba spełniać kilka warunków:

• lekarz musi orzec o częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy, 

• trzeba mieć odpowiedni staż ubezpieczenia,

• niezdolność do pracy musi powstać w trakcie okresów składkowych lub nieskładkowych lub w ciągu 18 miesięcy od ich ustania; ten wymóg nie dotyczy osób, które mają co najmniej 20-letni (kobiety) lub 25-letni (mężczyźni) staż ubezpieczenia. 

Ile wynosi?

Renta alkoholowa wynosi:

• z powodu częściowej niezdolności do pracy – 1191,33 zł,

• z powodu całkowitej niezdolności do pracy – 1588,44 zł.

Pieniądze mogą być przyznane na stałe lub tylko na jakiś czas. Jeśli jest szansa, że po odpowiedniej terapii taki rencista znowu będzie mógł wrócić do czynnego życia zawodowego.

Renty – podobnie jak emerytury – są co roku waloryzowane. Najbliższa waloryzacja czeka nas w marcu 2024.

Polacy w czołówce Unii Europejskiej

Jak podaje Interia Biznes, według Eurostatu w ostatnich latach w Polsce wzrosła umieralność wynikająca z powodu nadużywania alkoholu. Średnio odnotowuje się 10,1 zgonów na 100 tys. osób. 

W tym ponurym rankingu wśród państw UE tylko w Słowenii ta proporcja jest drastyczniejsza. Tam na 100 tys. osób odnotowuje się 17,3 zgony.