Coraz więcej osób boryka się też z tzw. „cichą depresją” i nawet nie jest tego świadoma. Milczące cierpienie i robienie „dobrej miny do złej gry” to dla nich codzienność i rutyna. „Cicha depresja”, często jest też nazywana „uśmiechniętą depresją”, ponieważ na pierwszy rzut oka dotknięte nią osoby mogą zachowywać się normalnie, wyglądać pogodnie i nie widać u nich niepokojących zmian. „Cichą depresję” trudno rozpoznać i często nie dostrzegają jej nawet bliscy osób dotkniętych tym schorzeniem. Jak wygląda „uśmiechnięta depresja”? Poniżej wymieniamy kilka oznak, które mogą pomóc w jej rozpoznaniu.
Depresja „uśmiechnięta” jest trudna do zdiagnozowania
Większość chorujących nie zdaje sobie sprawy z tego, że zmaga się z zaburzeniami psychicznymi. Brak świadomości skutecznie uniemożliwia postawienie prawidłowej diagnozy i rozpoczęcie leczenia. Osoby z „uśmiechniętą” depresją nie są w stanie nazwać swoich uczuć, dlatego na co dzień zakładają maskę i ukrywają swoje problemy. Rozpoznanie choroby jest zadaniem trudnym, ale możliwym – zwłaszcza kiedy potrafi się rozpoznać charakterystyczne zachowania przejawiane przez chorego.
Zachowania, które mogą świadczyć o „cichej depresji”
Nieumiejętność wyrażenia własnych emocji często prowadzi do tego, że osoba zmagająca się z depresją rezygnuje z życia społecznego, wycofuje się z relacji i oddala od najbliższych. Chorujący unikają przebywania w miejscach, gdzie zbierają się duże skupiska ludzi. W przypadku dzieci i młodzieży może dochodzić do regularnych wagarów, osoby pracujące natomiast będą unikały przychodzenia do pracy.
Cicha depresja objawia się również porzuceniem swoich pasji i dotychczasowych zainteresowań. Osoby cierpiące na nią nie czerpią już z nich radości czy satysfakcji, dlatego stopniowo zaczynają zatracać swoją osobowość. Symptomy choroby mogą być jednak nie tylko psychiczne i emocjonalne, ale i fizyczne. Nagły spadek lub wzrost masy ciała, związany z zapominaniem o posiłkach lub napadowym objadaniem się to kolejne objawy, których nie należy ignorować. W tym czasie bardzo łatwo jest też popaść w nałogi.
Z cichą depresją związane są także: zaburzenia snu, pracoholizm, zmęczenie, brak energii i niemożność wykonania codziennych, prozaicznych czynności, takich jak wstanie z łóżka czy przygotowanie posiłku. Jeśli ktoś z twojego otoczenia zaczął wykazywać podobne zachowania, nie lekceważ tego. Zareaguj i podaj pomocną dłoń. Najbardziej skuteczna okaże się wizyta u lekarza specjalisty, który postawi prawidłową diagnozę i zaleci odpowiedni sposób leczenia.
Potrzebujesz pomocy?
Jeśli potrzebujesz rozmowy z psychologiem, możesz zwrócić się do Całodobowego Centrum Wsparcia pod numerem 800 70 2222. Pod telefonem, mailem i czatem dyżurują psycholodzy Fundacji ITAKA udzielający porad i kierujący dzwoniące osoby do odpowiedniej placówki pomocowej w ich regionie. Z Centrum skontaktować mogą się także bliscy osób, które wymagają pomocy. Specjaliści doradzą, co zrobić, żeby skłonić naszego bliskiego do kontaktu ze specjalistą.
Napisz komentarz
Komentarze